Onlara da bir rahatlama gelecek

 Geçen gün, arkadaş ortamında, birisi hakkında konuşurken, içimizden biri onun hakkında dedi ki:

"Onun kalbi oruspu" olmuş."

Vay anasına! dedim. Vay anasına!

Uzun zamandır bu kadar iyi tanımlama görmemiştim.

***

Uzun zaman önce, yani üniversitede öğrenciyken, bir sınıf arkadaşım vardı. S. 

Başbaşa konuşurken demişti ki "Benim kalbim yalama oldu, düzelmez artık." 

Hakikaten de düzelmemişti. Geçen yıllar içinde savruldu gitti. Başarısız oldu anlamında demiyorum, on numara kariyer yaptı. Ama karşılaştığımızda özellikle baktım gözlerine. "Evet, kalbim hala yalama" bakışı vardı.

***

İlginç olan ne biliyor musunuz? Yalama olmak veya kalbi oruspu olmaktan daha ilginci? Bunu biliyor olmaları. Yani bu bir tercih. Her şeyin, en az sizin kadar farkındalar ve bir tercih yapıyorlar. 

***

Daha önce yazmıştım, "Neden böyle bir şey yaptın?" diye sorduğumda, "Ben şerefsizim abi" diyen çocuğu alnından öpesim geliyor. Onun elle tutulur yanı var. Yaptığını kabulleniyor, itiraf ediyor. Ama diğeri hala oruspuluk peşinde, mantığa bürüyor, mağduru oynuyor, yağ gibi üste çıkmaya çalışıyor. Bunlar da yetmiyor, bir de sizi salak yerine koyuyor. 

***

Eskilerin bir sözü vardır, "Burnu kötü kokuya alışmış kişi, gül bahçesinden rahatsız olur" diye. Sen nice tatlı söylesen de anlamıyor. Tezek kokusu istiyor.

O yüzden böylelerine yapılacak en güzel hareket, söylenecek en güzel laf, Siktir git! demek.

İnanın, bunu duyunca onlara da bir rahatlama geliyor.

Alışmış çünkü o kokuya.