Bozkırın sessizliğinde

🎬Shilde (Temmuz) - 1988

Bozkırın sessizliğinde geçen Shilde (1988), iki çocuğun sıcak bir yaz günü sinemayla karşılaşmasını anlatır. 

Yönetmen Darezhan Omirbayev’in erken dönem kısa filmi, çocukluk, yoksulluk ve hayal gücü arasındaki görünmez çizgiyi sessizce resmeder. 

Filmin ortasında yer alan Bollywood sahnesi, bu çizginin tam kırıldığı noktadır. Sinema perdesinin ışığıyla bozkırın tozu bir anda aynı kadraja sığar. Sahne, gündelik yoksulluğun içinden bir mucize gibi belirir. Çocuklar, köydeki küçük salonda parlayan renkleri, melodramatik müzikleri hayranlıkla izler. 

O an, sinema yalnızca bir eğlence değildir; bir başka dünyanın var olabileceğinin kanıtıdır. 

Gerçek hayatın suskunluğu, perdedeki müzikle çatışır. Omirbayev bu tezatı büyütür; ses ve sessizlik, ışık ve gölge, umut ve yoksunluk yan yana durur. Bollywood sahnesi aynı zamanda yoksulluk farkındalığının doğduğu andır. 

İkinci seansa gitmek isteyen çocuklar, ceplerinde para olmadığını fark eder. Hayalin bile bir bedeli vardır. Bu farkındalık, çocukluğun bitişidir: rüya gerçekliğe çarpar, büyü bozulur. 

Sinema burada hem büyücü hem öğretmen olur. İzleyeni önce büyüler, sonra uyandırır. 

Görsel olarak Omirbayev, sinema salonundaki ışığı kutsal bir nesne gibi kullanır. Perdedeki görüntü, çocukların yüzlerine düşer; bu yansıma, Kazak gençliğinin modern dünyaya bakışı gibidir: uzaktan, hayranlıkla ama mesafeli. 

Omirbayev’in sade planları, uzun sessizlikleri ve yüzlerdeki küçük ifadeleri, Tarkovski’nin maneviyatını ve Bresson’un sadeliğini anımsatır. 

Sonunda film, Bollywood’un renkli düşleriyle bozkırın gri gerçekliğini yan yana getirerek, sinemanın gücünü hatırlatır: 

Birkaç dakikalığına bile olsa, başka bir hayatın mümkün olduğuna inandırmak.

Shilde’nin Bollywood sahnesi, bu inancın hem doğduğu hem de kaybolduğu andır.

Şarkı : Main Shayar To Nahin (Ben şair değilim)

Film: Bobby (1973)

Yönetmen: Raj Kapoor

Söz: Hasrat Jaipuri

Müzik: Laxmikant–Pyarelal

Şarkıyı söyleyen: Shailendra Singh

Main Shayar To Nahin

(Ben Şair Değilim)

 

Ben şair değilim, ama ey güzelim,

Seni gördüğümden beri, içimden şiirler dökülüyor.

Evet, ben bir şair değilim...

Senin aşkında bir gazele dönüştüm.

Senin aşkında bir sarhoşluğa...

Senin aşkında deliye döndüm ben.

Ben bir şair değilim... ama artık öyle hissediyorum.

Kalbinde, ruhumun vardığı bir menzil var.

Ben sadece seninim, sen de benim kimliğim oldun.

Ben bir şair değilim, ama ey güzelim...

Seni gördüğümden beri, şiir yazmayı öğrendim.